វិន័យសំខាន់ទាំងបីក្នុងការគ្រប់គ្រង​​ខ្លួនរបស់លោកគ្រូ សៀវ សុផល

 

វិន័យសំខាន់ទាំងបីក្នុងការគ្រប់គ្រង​​ខ្លួនរបស់លោកគ្រូ សៀវ សុផល

រាល់ការរស់នៅត្រូវតែមានវិន័យ បើគ្មានវិន័យទេ នោះខ្លួននឹងវឹកវរជាមិនខាន។ បើប្រទេសជាតិមួយគ្មានវិន័យឬច្បាប់នោះទេ នោះប្រទេសនោះនឹងគ្មានសណ្តាប់ធ្នាប់ជាមិនខានឡើយ។ អញ្ជឹងហើយបានមនុស្សភាគច្រើនតែងតែពោលថា “ប្រទេសមានច្បាស់ គ្រូសារមានវិន័យ” យើងម្នាក់សុទ្ធតែជាមនុស្សដែលមានគ្រួសារ ឬក៏ជាសមាជិកក្នុងគ្រួសារ។ ដើម្បីកាន់តែច្បាប់បន្ថែមទៀត ចូលយើងក្រឡេកមើលទៅក្នុងបណ្តាលសាលារៀន ក្រុមហ៊ុន សមាគម ធនាគារ វត្ត …………សុទ្ធតែមានច្បាប់ មានបទបញ្ជាផ្ទៃក្នុង មានវិន័យទាំងអស់។ ចុះបើទាំងអស់ហ្នឹងសុទ្ធតែមាន ចុះខ្លួនយើងវិញត្រូវតែមានដែលទេ? គឺពិតជាត្រូវមាន។

ទាំងនេះជាវិន័យសំខាន់ទាំងបីក្នុងការគ្រប់គ្រង​​ខ្លួនៈ

វិន័យទីមួយ៖ គ្រប់គ្រងចំណង់អាហារ

មនុស្សមួយចំនួនពួកគាត់មានលុយអាចចាយវាយលើការចំណាយចំពោះថ្លៃអាហារ ប៉ុន្តែមួយចំនួនពួកគាត់បានមានបញ្ហាដោយសារតែញាំអាហារ ដូចជាធាត់ហួស………… ដែលជាហេតុបង្ករជំងឺផ្សេងៗដល់រាងកាយ និងអាចរីកសាយដល់ផ្លវចិត្តផងដែរ។

អញ្ជឹងបើអាចយើងគួរញាំអាហារទាំងឡាយណាដើម្បីជំនួយដល់សុខភាពជាជាងបង្កើនការបំផ្លាញដល់សុខភាព។

វិន័យទីពីរ៖ គ្រប់គ្រងបញ្ហាផ្លូវភេទ

នេះជាវិន័យដ៏ក្តៅមួយនៅក្នុងសង្គមទាំងអតីតកាល បច្ចុប្បន្នកាល និងអនាគតកាល។ មានមនុស្សមួយចំនួន គឺពួកគាត់មិនអាចគ្រប់គ្រងចំនុចនេះបានទេ ដោយសារតែការមិនអាចគ្រប់គ្រងបាន ទើបបណ្តាលអោយគាត់បង្ករចំនុចអវិជ្ជមានមកលើអ្នកដទៃ ដោយមិនខ្វល់ថាថ្ងៃក្រោយវានឹងមានបញ្ហាអ្វីនោះទេ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្នឹងទេ វាបានធ្វើឲ្យមានដានជាប់នឹងខ្លួនពួកគាត់ដែលធ្វើឲ្យខ្លួនអាចជាប់គុកច្រវ៉ាក់ក៏មាន ឬការបង្កើតភាពឈឺចាប់លើផ្លួវចិត្តផងដែរ។ ក្នុងចំនុចនេះព្រះពុទ្ធជាម្ចាស់ក៏មានបំរាមយ៉ាងច្បាស់នៅក្នុងសីល៥ ថា”កាមេសុ មិច្ឆាចារា វេរមណីសិក្ខាបទំ សមាទិយាមិ” ដែលមានន័យសំរាយថា”ខ្ញំសូមសមាទាននូវសិក្ខាបទ គឺចេតនាជាហេតុវៀរចាក​កិរិយាប្រព្រឹត្តខុសក្នុងកាមទាំងឡាយ(មិនត្រូវប្រព្រឹត្តខុសក្នុងកាមទាំងឡាយ)។”

វិន័យទីបី៖ គ្រប់គ្រងការឲ្យយោបល់អ្នកដទៃ

ឃ្លារបស់បុរាណខ្មែរយើងបានពោលថា” ​ត្រី​កំភ្លាញ​ស្លាប់​ព្រោះ​មាត់”​ ដោយសារតែចូលចិត្តនិយាយផ្តល់យោបល់ដល់អ្នកដទៃហួសហេតុ ឬផ្តេសផ្តាស ឬក៏ចូលចិត្តមើលទៅកាន់អ្នកក្នុងចំនុចទើសរហូត មិនត្រឹមតែទើសទេ ព្រមទាំងព្យាយាមកែគេដែលមិនស្របតាមកាលៈទេសៈផង។ ក្នុងចំនុចនេះអាចជាហេតុបង្ករឲ្យអ្នកដទៃមានភាពអន់ចិត្តចំពោះយើង ឬបង្កើតសត្រូវផងដែរ។ បើអាចសូមមុននឹងផ្តល់មតិជួននរណាយើងគួរច្បាស់សិនថា គេមានគោលបំណងអ្វី ហើយតើយោបល់របស់យើងវានឹងជះឥទ្ធិពលដល់ម្នាក់នោះក្នុងកម្រិតណា?